خواص و مضرات خوردن چای در طبیعت + خواص انواع چای
خواص و مضرات خوردن چای در طبیعت + خواص انواع چای در سایت جسارت
چای در طبیعت،عکس
چای در طبیعت،تصویر چای در طبیعت،چای طبیعت،تصاویر چای در طبیعت،چای در دل
طبیعت،چای طبیعت گرم دارد یا سرد،عکس فنجان چای در طبیعت،عکس از چای در
طبیعت،عکس چای در طبیعت زمستان،عکس چای طبیعت،عکس چای و طبیعت،طبیعت چای سبز،طبیعت چای سفید،طبیعت
چای ترش،طبیعت چای سیاه،طبیعت چای سبز چیست،طبیعت چای کوهی،طبیعت چای
به،طبیعت چای بابونه،چای سبز طبع گرم دارد یا سرد،چای طبع گرم دارد یا
سرد،چای سفید طبع گرم دارد یا سرد،ایا چای سبز طبع گرم دارد یا سرد
خواص و مضرات خوردن چای در طبیعت + خواص انواع چای
بوته چای
برای نخستین بار در چین[۳] و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به
تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ‌آمیزی
نیز استفاده می‌شده‌است. هلندی‌ها در سده هفدهم چای را از چین به اروپا
بردند. در اروپا چای در مغازه‌های عطاری عرضه می‌شد. نیکولاس تولپ پزشک
هلندی در کتاب خود تحت عنوان مشاهدات پزشکی
در سال ۱۶۴۱ اعلام کرد: با نوشیدن چای از همه بیماریها در امان هستید و
عمرتان طولانی میشود. در قرن ۱۸ زمانی که «آن» ملکه انگلیسی چای را بجای
آبجو انگلیسی به عنوان نوشیدنی صبحانه خود انتخاب کرد، مُد بر مباحث پزشکی
غلبه کرد. نوشیدن چای برای مدتی در مستعمرات انگلیس در آمریکا تحریم شد.
زمانی که بریتانیایی‌ها بر خریداران چای حتی برای اهداف درمانی، مالیات
تحمیل کردند، مستعمره‌نشینان در برخی جوامع به اعتراض برخاستند، بعدها همین
معترضان تندخو مخفیانه سوار کشتیهای بریتانیایی شدند و ۳۴۲ صندوق چای را
به «لنگرگاه بوستون» بردند و با بهای ارزان‌تری فروختند. چای نام یک گیاه و
نوشیدنی ساخته شده از این گیاه است. چای واژه‌ای است چینی که در چین و
شمال هندوستان به کار میرود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی
شده‌است. نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش چینی شمالی به
صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو تلفظی از یک واژه یگانه در چین قدیم هستند.
مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال
آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند. نوشیدنی چای با دم کردن برگها،
جوانه‌ها یا شاخه‌های فرآوری شده بوته چای گونه Camellia sinensis به مدت
چند دقیقه درآب داغ درست میشود. فرآوری آن میتواند شامل اکسیداسیون،
حرارت دهی، خشکسازی و افزودن گیاهان، گلها، چاشنیها و میوه‌های دیگر به آن
باشد. چای یک منبع طبیعی از کافئین، تئوفیلین، تیانین و آنتی‌اکسیدان‌ها
است، اما تقریباً بدون چربی، کربوهیدرات‌ها، یا پروتئین. آن دارای طعمی
مطلوب است که کمی تلخ و گس میباشد.
برگهای
تازه (جوانه‌ها) که تحت عمل [اکسیداسیون] قرار نگرفته‌اند؛ شکوفه‌های چای
را برای جلوگیری از تشکیل سبزینه (کلروفیل) از نور خورشید میتوان دور نگه
داشت. چای سفید نسبت به دیگر انواع چای در مقادیر کمتری تولید میشود و
میتواند از همان نوع چای که با روش‌های دیگر تولید شده ازلحاظ قیمت نسبتاً
گران‌تر تمام شود. این نوع چای در کشورهای دیگر به غیر از چین، کمتر
شناخته شده‌است، اگرچه این شناخت با عرضه چای سفید به شکل کیسه‌ای، و نیز
چای سفید سرد و فوری، بیشتر شده‌است.
فرایند
اکسیداسیون پس از گذشت زمان اندکی از طریق حرارت یا با بخار که یک روش سنتی
ژاپنی است یا به وسیله بو دادن آن در تابه‌های داغ، به عنوان یک روش سنتی
چینی متوقف میشود. برگهای چای را میتوان به شکل برگهای جداگانه یا
تبدیل شده به حبه که برای تولید چای باروتی استفاده میشود، برای خشک کردن
کنارگذاشت. فرایند اخیر، زمان‌بر بوده و به عنوان نمونه تنها برای چای‌های زرین (pekoe) با کیفیت بالا استفاده میشود. چای یک یا دو روز پس از چیدن، فرآوری میشود.
می‌گذارند
برگهای چای بطور کامل اکسیده شود. چای سیاه در بیشتر نقاط جنوب آسیا (هند،
سریلانکا، بنگلادش، پاکستان و غیره)، و نیز درقرن اخیر دربسیاری از
کشورهای آفریقائی از جمله کنیا، بروندی، روآندا، مالاوی و زیمبابوه متداول
بوده‌است. ترجمه لغت به لغت عبارت «چای قرمز» را در زبان چینی، میتوان
برای عاشقان چای بکار برد. چینی‌ها آن را «چای سرخ» می‌نامند زیرا رنگ مایع
دم کرده آن سرخ است. غربی‌ها هم آن را «چای سیاه» می‌گویند چون برگهای
چایی که معمولاً دم میکنند به رنگ مشکی است. اما چای قرمز به رویبوس نیز
اشاره میکند، که یک ماده دم‌کردنی گیاهی دم‌نوش رایج در آفریقای جنوبی
محسوب میشود. فرایند اکسیداسیون از حدود دو هفته تا یک ماه طول خواهد
کشید. چای سیاه در طبقه‌بندی دیگر به عنوان چای «ناب» یا CTC (خرد، پخش و
به هم پیچیده، روش تولیدی که درسال۱۹۳۲ابداع شده‌است) مطرح میشود. چای‌های
سیاه غیر مخلوط نیز از طریق مکان، زمان و فصل (اول، دوم، یا پاییز) تولید
خود شناخته میشوند. چای‌های ناب و CTC طبق کیفیت برگ پس از تولید و بر
اساس سیستم درجه‌بندی چای نیز درجه‌بندی میشوند.
چای‌هایی که
با گلها فرآوری یا دم میشوند و هر نوع گلی هم برای گونه خاصی از چای
همچون چای سبز یا سرخ، استفاده میشود. معروف‌ترین چای عطری، چای یاسمن
(هیوآنگ پین در فلات کانتون، هوآچا که نوعی درخت گل در ماندارین چین است)
یا چای سبز یا اولانگ معطر (یا دم شده) با گلهای یاسمن است. گلهای رز،
سدر، لیچی (Lychee)، گل اسمانتوس، و گل داوودی نیز جزو گلهای رایج مورد
استفاده در این نوع چای هستند.
برگ چای،
دارای کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، پیگمان های فلاونیک، بازهای پوریک،
تئوفیلین، ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است. چای از تشکیل لخته های
خونی در سرخرگ های اصلی جلوگیری می کند. پلاک ها در واقع ترکیبی از چربی
خطرناک و کلسترول
هستند.محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که فالونوئید داخل چای سیاه باعث
کاهش LDL – کلسترول بدخون میشود که میتواند منجر به حملۀ قلبی و مغزی شود.
علاوه بر آن، مردهائی که بیش از 4 فنجان چای سیاه در روز مینوشند، نسبت به
مردانی که فقط دو یا سه فنجان چای سیاه در روز مینوشند، به مراتب در معرض
خطر کمتری برای سکتۀ مغزی هستند. هر یک فنجان چای بین 150 تا 200 میلی گرم
فلاوونوئید دارد. علاوه بر این ها میزان فلاوونوئید موجود در چای سیاه درست
به همان اندازه چای سبز است.پزشکان دانشگاه غرب استرالیا نیز در یک
بازبینی جدید یادآور شدند که نوشیدن منظم چای سیاه یا چای سبز می تواند 11
درصد خطر حمله قلبی
و بیماری های قلبی را کاهش دهد. متخصصان تغذیه معتقدند که به لحاظ تحویل
آنتی اکسیدان ها، دو فنجان چای معادل پنج نوبت مصرف سبزیجات یا دو عدد سیب
حاوی آنتی اکسیدان ها است. مزایای چای به طور چشمگیری به خاطر محتوای
فلاوونوئید آن است. چای سیاه همچنین میتواند باعث جلوگیری از رشد سرطان
شود. محققان دانشگاه روتگرز نشان دادند که ترکیبی بنام TF-2 در چای سیاه
باعث میشود سلولهای سرطان کولورکتوم (قسمتی از روده) دست به خودکشی بزنند
ضمن اینکه این ترکیب تأثیری روی سلولهای سالم ندارد. چای سیاه میتواند
میکروبها از جمله میکروبهائی که باعث اسهال، ذاتالریه، التهاب مثانه، و عفونتهای پوستی میشوند را خنثی کند. از خواص دیگر چای سیاه کمک به جلوگیری از پوسیدگی دندانها، کاهش میزان کلسترول، تسکین آرتروز ،از بین بردن تبخال و شاید هم کمک به سوختن چربی باشد. نوشیدن مرتب چای، حافظه را تقویت کرده و راه جدیدی برای پیشگیری و درمان آلزایمر است.
* پیشگیری و کاهش اثرهای دیابت نوع دوم
* حفظ تعادل آب و الکترولیت های بدن
* پیشگیری و التیام درد بیماری آرتروز
* کاهش علایم عارضه پارکینسون
* بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن و کند کردن گسترش عفونت ویروس اچ.آی.وی در بدن
* پیشگیری از پوکی استخوان
* کند کننده روند پیری
* جلوگیری از لخته شدن خون و رسوب چربی در رگ های خونی
* بهبود عملکرد مغز و افزایش هوشیاری
* افزایش متابولیسم و کمک به کاهش وزن
* افزایش کارایی سیستم ایمنی بدن
* آثار ضد التهابی
* رفع لک و آکنه از روی پوست
چای برای سلامت دهان و دندان مفید است. بررسی‌های اخیر پژوهشگران دانشگاه شیکاگو نشان داده است پلی فنل موجود در چای سیاه با غیر فعال کردن آنزیم‌های
باکتری‌های دهانی, موجب عدم فعالیت آنها شده و در نتیجه پلاک‌های دندانی
غیر فعال شده و از پوسیدگی دندانها پیشگیری میشود. البته در این بررسی
چای سیاه به صورت یک دهان شویه استفاده شده است اما نوشیدن چای هم به از
بین بردن پلاک‌ها کمک میکند.چای به علت داشتن مقدار قابل ملاحظه‌ای تانن و
فلوئوراید، از فساد، پوسیدگی و ایجاد حفره در دندانها جلوگیری میکند.
بررسی‌های دانشمندان ژاپنی نشان داده کودکانی که چای مینوشند خیلی کم به
پوسیدگی و کرم خوردگی دندان دچار میشوند. ژاپنی‌ها به تازگی یک نوع
خمیردندان ساخته و به بازار عرضه کرده‌اند که پایه ساخت آن تانن است.شاید
علت این تصور غلط مواد قندی و شیرین کننده‌هایی است که همراه چای مصرف
میشود و موجب پوسیدگی دندانها میشود. بهتر است چای را بدون قند بنوشید،
یا قند یا شکر را به صورت حل شده در چای مصرف کنید و برای جلوگیری از
پوسیدگی و رنگ گرفتن دندانها بعد از صرف چای دهان و دندان‌هایتان را با آب
بشویید.
نوشیدن چای به بیماران قلبی توصیه میشود. چای از ایجاد لخته‌های خطرناک خون که به حملات قلبی و سکته منجر میشود پیشگیری میکند. مطالعات نشان میدهد که سطح چربی خون
و فشار خون بعضی مصرف‌کنندگان چای پایین‌تر از دیگران است. دانشمندان روسی
پس از اجرای طرح‌های تحقیقاتی گسترده روی بیماران دریافته‌اند که چای،
آثار نیرومندی برای به تاخیر انداختن پیشرفت تصلب شرایین
و تقویت عروق مویین و رقیق کردن خون و کاهش فشارخون دارد.تحقیقات دیگر نیز
آثار مفید چای را در حمایت عروق قلبی تایید میکند. در اواخر سال‌های 1960
دانشمندان آزمایشگاه لارونس لیومور در دانشگاه کالیفرنیا میزان تصلب
شرایین در شریان‌های قلب حدود 300 نفر از قفقازی‌ها که عادت به خوردن قهوه
داشتند و 100 نفر چینی که چای می‌نوشیدند را اندازه گیری کردند. نتایج این
مطالعه 14 ساله نشان داد، گروهی که چای می‌نوشیدند یک سوم کمتر از گروهی
که قهوه مصرف می‌کردند دچار آسیب‌های قلبی و عروقی شده‌اند.همچنین چای،
مخصوصا چای نه چندان پر رنگ، از تشکیل آتروما (تشکیل پلاک‌های انسداد
عروقی) در آئورت جلوگیری میکند. نتیجه یک آزمایش که در آن تعدادی خرگوش به
عنوان نوشابه چای خورده‌اند، نشان داد که این خرگوش‌هایی که آب ساده
خورده،اند کمتر دچار ناراحتی و آسیب آئورت شده،اند. تحقیقات ژاپنی‌ها در
سال‌های 1980 نشان میدهد که چای، کلسترول و تری گلیسرید خون را کاهش
میدهد.
مصرف چای
بعد از غذا، به هضم غذا به ویژه غذاهای چرب کمک میکند. تانن موجود در چای
از جذب آهن پیشگیری میکند، به همین دلیل نوشیدن روزانه یک فنجان چای به
بیماران مبتلا به هموکروماتوز توصیه میشود نوشیدن چای 2 ساعت بعد از غذا
باشد.
بعضی‌ها چای
مینوشند چون معتقدند چای خاصیت آرام‌بخش دارد اما بعضی‌ها هم می‌گویند
چای شادی‌آور و نشاط‌آور است. واقعیت این است که هر دوی این صحبت‌ها درست
است. چای تا پیش از دو دقیقه از دم کشیدن اثر محرک دارد اما پس از مدتی به
تدریج از خاصیت محرک بودن آن کمتر شده و خاصیت آرام‌بخشی آن بیشتر میشود.
پس از گذشت 5 دقیقه از دم کشیدن چای، بیشتر کافئین چای خارج میشود.
چای 30 نوع آنتی اکسیدان دارد و بررسی‌ها نشان داده است که مصرف چای احتمال ابتلا به سرطان کلیه
را کاهش میدهد و افرادیکه در روز یک فنجان چای مینوشند در مقایسه با
افرادی که چای نمی‌نوشند 15 درصد کمتر دچار سرطان کلیه میشوند.فلاونیدها
گروهی از پلی‌فنل‌ها هستند که به طور طبیعی در چای وجود دارند. به نظر
می‌رسد سطوح بالای این پلی‌فنل‌ها در بدن میتواند علاوه بر ویروس‌ها با
سرطان‌های لوزالمعده، کولون، مثانه، پروستات، و سینه نیز مقابله کند. در ژاپن خوردن حداقل 10 فنجان چای در روز با کاهش خطر سرطان معده همراه بوده است. همچنین مطالعات متعددی در ارتباط با تاثیر مثبت چای در پیشگیری از سرطان ریه
و رحم انجام شده است.محققان ژاپنی معتقدند در میان مواد طبیعی ضد سرطان
چای رتبه اول را دارد. عده ای از دانشمندان درجه اول موسسه ملی ژنتیک ژاپن
طی گزارشی اعلام کردند که در چای سبز ژاپن نوعی تانن وجود دارد که خاصیت ضد
موتاسیون سلولی دارد و در نتیجه از عوامل ضد سرطان است. میان صدها نوع
گیاهی که محققان ژاپنی در یک برنامه وسیع مطالعاتی به منظور یافتن بهترین و
موثرترین گیاه ضد موتاسیون سلولی مورد بررسی قرار دادند، چای سبز در
آزمایشگاه موثرترین ماده بوده است. بررسی‌ها نشان داده است افرادی که اغلب
چای سبز مینوشند احتمال ابتلا به سرطان معده در آنها کمتر از دیگران است.
چای یک
نوشیدنی کم کالری است و یک فنجان چای حدود چهار کالری دارد. به علاوه چای
متابولیسم را بیشتر میکند و با بالا رفتن سوخت و ساز بدن موجب میشود
کالری بیشتری مصرف شود و چربی‌ها راحت‌تر و زودتر سوزانده میشوند. مصرف
چای موجب میشود آب بیشتری بنوشیم و آب از موادی است که برای شکسته شدن
سلولهای چربی لازم است. چای به علت خاصیت ادرارآوری که دارد، به دفع سموم
بدن کمک میکند. البته افرادی که اضافه وزن دارند بهتر است چای را بدون قند
و مواد شیرین کننده و چاشنی‌های پرکالری مصرف کنند.
200 میلی
لیتر چای، 44 میلی گرم کافئین دارد که دریافت این مقدار کافئین میتواند در
رفع خستگی بدن و به ویژه پوست به عنوان عضوی بسیار فعال کمک کند. خواص ضد
سرطانی چای نیز از جمله مواردی است که میتواند در حفظ سلامت پوست موثر
باشد، به طوری که ترکیبات پلی فنلی موجود در چای مانع فعالیت ترکیبات سرطان
زا به ویژه ترکیبات نیتروزی میشود که در فراورده‌های گوشتی وجود دارد و
این خواص آنتی اکسیدانی، پیری زودرس پوست را به تاخیر می‌اندازد.مطالعات
نشان داده‌اند که بالا بودن چربی خون از عواملی است که فرایند پیری را در
بدن تسریع میکند و نوشیدن چای به خصوص چای سبز به دلیل فلاونوئیدهائی که
دارد سطح چربی خون به خصوص کلسترول بد را کاهش میدهد.به علاوه چای، به
دلیل کافئین بالائی که دارد، یک محرک بوده و جریان خون را در سطح پوست
افزایش میدهد و موجب دفع مواد زاید میشود که این کار، هم خستگی پوست را
کاهش میدهد و هم موجب تغذیه بهتر آن میشود و موجب میشود سلول‌ها شادابی
خود را حفظ کنند.
سلولهای
کلیه بیشترین تماس را با رادیکال‌های آزاد دارند و چای به دلیل داشتن آنتی
اکسیدان از سلامت کلیه محافظت میکند. پلی فنول‌های موجود در چای سبز
عملکرد کلیه را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بهبود می‌بخشند. پلی
فنل‌ها، آنتی اکسیدان‌هایی هستند که سلولهای انسان را از آسیب محافظت
میکنند. چای دارای مقادیر کم سدیم و مقدار زیادی پتاسیم است و از آنجا که
بیماران مبتلا به بیماری کلیوی در مرحله پایانی باید مصرف پتاسیم خود را
محدود کنند، به این مسئله توجه داشته باشند.
نوشیدن مرتب
چای، حافظه را تقویت کرده و راه جدیدی برای پیشگیری و درمان آلزایمر است.
آلزایمر، بیماری تحلیل برنده اعصاب است که در آن ماده ای شیمیایی به نام
استیل کولین در مغز کم میشود. چای با مهار آنزیم کولین استراز، روند
آلزایمر را به تاخیر می‌اندازد.
چای را خیلی داغ نخورید. دلایلی در دست است که خوردن مایعات خیلی داغ ممکن است به مخاط گلو
و نای آسیب برساند و به بروز سرطان منجر شود. بررسی‌ها نشان داده است
افرادی که چای را خیلی داغ مینوشند بیش از دیگران مستعد ابتلای سرطان نای
هستند. تا چند سال پیش دانشمندان تصور می‌کردند شاید چای موجب سرطان نای
میشود ولی بررسی‌ها نشان داده است که این ضرر چای مربوط به داغ بودن آن
است. بنابراین برای حفظ سلامت و استفاده بیشتر از فواید چای بهتر است چای
خیلی داغ نخورید.
دانشمندان
ژاپنی ماده ای از چای سبز و سیاه جدا کرده‌اند که قند خون را کاهش میدهد.
دانشمندان ژاپنی در عین حال که خواص بسیار خوبی را برای چای عنوان کرده‌اند
معتقدند که هیچ یک از این خواص ناشی از یک ماده خاص در چای نیست، بلکه
تاثیر مجموعه‌ای از انواع شفابخش موجود در چای است که به طور توام و با هم
در یک مجموعه این آثار را دارند.
چای به دلیل
داشتن انواع تانن که به آن طعم مخصوصی میدهد، بدون تردید یک ضد باکتری و
ضد ویروس است. دانشمندان آمریکایی کشف کرده اند که تانن نوعی ویروس
آنفولانزا را مختل میکند. همچنین تانن چای، ویروس تب
خال را مهار میکند. تحقیقاتی که در کانادا انجام شد، نشان داد چای در
لوله‌های آزمایش تعداد زیادی از انواع ویروس‌های بیماری‌زا را غیر فعال
میکند.
برگ چای، دارای کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، پیگمان‌های فلاونیک، بازهای پوریک، تئوفیلین، ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است.
• کافئین.
• تئوفیلین:
این ماده ساختاری همچون کافئین دارد که هم در چای سبز و هم سیاه موجود
میباشد. آثاری مانند شل کردن عضلات نایژه‌های ریه، افزایش جریان خون
کلیه‌ها، افزایش انقباض پذیری و کارایی عضلات قلب، افزایش ضربان قلب، کاهش
فشار خون و آثار ضد التهابی دارد.
• تانین: یک پلی فنول تلخ مزه است. که اثر آن در بدن آرام بخشی سیستم عصبی مرکزی است.
• تیانین:
در چای چند آمینواسید وجود دارد اما بیشترین میزان اسید آمینه چای را
تیانین تشکیل میدهد. عمده طعم چای به خاطر وجود همین ماده است.
• کاتچین:
این ماده بسیار مفید بوده و برای سلامتی بسیار سودمند است. کاتچین در چای
سبز و سیاه وجود دارد اما میزان آن در چای سبز بیشتر است. این ماده ضد
سرطان است، موجب کاهش کلسترول خون شده و یک آنتی‌بیوتیک و آنتی‌ویروس قوی
است و همچنین از افزایش فشارخون و افزایش قند خون جلوگیری میکند.
•
ویتامین‌های E و Cو ویتامین‌های گروه B: ویتامین E یک آنتی‌اکسیدان قوی است
که برای بدن بسیار مفید است. ویتامین C کاهش‌دهنده استرس بوده و علایم
سرماخوردگی را کاهش میدهد. ویتامین‌های گروه B هم به متابولیسم
کربوهیدرات‌ها کمک میکند.
• فلوراید و فلووانوئید: فلوراید در استحکام دندان و فلووانوئید از ایجاد بوی بد دهان پیشگیری میکند.
• همچنین چای حاوی فیبر، کربوهیدرات، لیپید و کاراتنوئید است
روش دم کردن
چای در عطر، طعم و رنگ چای موثر است. طریقه دم کردن چای به روش چینی به
این صورت است که آب را در سماور می‌جوشانند به ازای هر فنجان چای، یک قاشق
چای خوری چای خشک را در قوری ریخته و کمی‌آب جوش
روی آن می‌ریزند. مدت دو دقیقه در کناری گذاشته و پس از دو دقیقه آب آن را
خالی میکنند. سپس قوری را از آب جوش پر کرده سه تا پنج دقیقه روی سماور
می‌گذارند تا دم بکشد، با این کار چای مقدار زیادی از عناصر مضر خود را از
دست میدهد.
چگونگی دم
کردن چای سیاه: آب را به درجه جوش رسانده (100 درجه سانتی گراد) سپس روی
چای می‌ریزیم. زمان دم کشیدن نباید کمتر از 30 ثانیه و طولانی تر از پنج
دقیقه شود. زیرا پس از آن تانین چای به تدریج آزاد شده و اثر محرک کافئین
را خنثی و طعم چای را نیز تلخ میکند.
چگونگی دم
کردن چای سبز: دمای آب در این حالت باید 80 تا 85 درجه سانتی گراد باشد. به
طور معمول هر چه کیفیت چای سبز بالاتر باشد، دمای آب هم کمتر است. بهتر
است قوری چای پیش از دم کردن با قرار دادن قوری درون یک کاسه حاوی آب داغ،
گرم شود.
چای سیاه
نیز مانند هر خوراکی دیگری فواید و زیان‌هایی دارد. اما از آنجا که طبیعت
آن، در درجه دوم گرم و خشک است، مدام‌نوشیدن آن زیان‌آور نیست؛ پس افرادی
که از نوشیدن چای، دچار مشکل میشوند، دارای سوء مزاج، ضعف مزاج یا…
هستند.طبیعت چای، بنابر نظر حکیم عقیلی خراسانی، گرم و خشک در مرحله دوم
است و اینکه برخی به‌جهت تسکین عطش و کاهش حرارت و التهاب داخلی بدن، آن را
سرد دانسته‌اند، اصلاً درست نیست. سبب این آثار، به تلطیف اخلاط بلغمی
غلیظ و پاکسازی اخلاط لزج از سطح دستگاه گوارش مربوط است.چای سیاه موجب
تعدیل مزاج و تقویت اندام‌های بدن میشود؛ حرارت غریزی و به‌تبع آن، ارواح و
قوای بدن را تقویت میکند؛ و به‌خاطر قبض و عطریتی که دارد، موجب تقویت
معده میشود، همچنین چای سیاه به‌علت حرارتی که دارد میتواند موجب افزایش
قوای جنسی در افراد با مزاج سرد و تَر شود.به‌خلاف آب، نوشیدن یک فنجان چای
پس از غذاهای سنگین، به برطرف‌کردن آثار زیان‌بار غذاهای چرب کمک میکند و موجب احساس
راحتی در معده میشود. همچنین چای به‌خاطر حرارت مزاجی خود، اخلاط لزج را
از مسیرهایی که در آن تجمع یافته‌اند، پاک میکند و انسدادهای مجاری بدن را
باز می‌نماید و همچنین تشنگی کاذب را برطرف میکند. نوشیدن چای، موجب
افزایش ترشح عرق و ادرار است؛ پس به دفع مواد زائد کمک میکند.از دیگر خواص چای
سیاه میتوان به تسکین برخی سردردها، تصفیه خون و بهبود رنگ چهره، پاکسازی
معده و مغز، کاهش بوی بد دهان، کاهش اندوه و افزایش نشاط، رفع برخی از
مشکلات ادراری، و کمک به بهبود خواب اشاره کرد.
باید دانست
مانند هر گیاه دیگری، چای نیز اگر به‌جا و درست استفاده نشود، میتواند
موجب بروز عوارضی شود که از جمله احساس ترشی در دهان، سردرد، دامن‌زدن به گرمی و خشکی بدن در برخی افراد، بی‌خوابی
و… را میتوان ذکر کرد.احمدرضا درستی مطلق، متخصص تغذیه، درباره مضرات چای
سیاه چنین می گوید: « از دید علمی چای چند مزیت دارد و یکی از مزیت‌های آن
این است که یک لیوان چای، فلوئور مورد نیاز یک فرد را در طول روز تأمین
میکند و مصرف ۳ لیوان چای در روز مانعی ندارد.اگر بیش از ۵ لیوان چای سیاه
در روز مصرف شود، به بدن ضرر می‌رساند و موجب افزایش فلوئور بدن و بروز
فلوئوریست در بدن و بروز نقاط قهوه‌ای رنگ بر روی دندان میشود، دندانها
را از بین میبرد و استخوان را نیز پوک میکند.چای را باید با فاصله
نیم ساعت بعد از غذا مصرف کرد به دلیل اینکه از جذب آهن در بدن پیشگیری
میکند؛ به همین دلیل توصیه میشود که چای را همراه با غذا مصرف نشود.چای
سرشار از آنتی اکسیدان است و زمانی که حرارت می‌بیند و دم می‌کشد، تغییراتی
را از خود نشان میدهد. مواد آنتی اکسیدانی موجود در چای بر اثر حرارت
طولانی مدت از بین می‌روند و ارزش غذایی خود را از دست میدهد. بهتر است که
چای را بعد از غذا و با فاصله ۲ ساعت مصرف کرد به دلیل اینکه مصرف چای بعد
از غذا، تمام آهن غذا را از بین میبرد و مانع جذب آن در بدن میشود.»محمد
صالحی سورمقی استاد فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز می‌گوید: «
افراد روزانه به یک‌هزار و ۵۰۰ میلی گرم کافئین نیاز دارند که این مقدار
ضرری برای بدن ایجاد نمی‌کند ولی متخصصان توصیه میکنند که افراد روزانه
یک‌هزار میلی گرم کافئین مصرف کنند؛ به طور معمول یک لیوان نوشابه کولا ۷۰
میلی گرم کافئین دارد و یک لیوان چای ۱۰۰ میلی گرم کافئین دارد که مصرف
روزانه ۱۰ لیوان چای مشکلی ایجاد نمی‌کند.زنان حامله در دوران بارداری
خود به ۳۵۰ میلی گرم کافئین احتیاج دارند و به دلیل اینکه کافئین موجب
تحریک میشود، زنان باردار می‌توانند روزانه ۳ لیوان چای مصرف کنند.به دلیل
اینکه مردم تمام دنیا از این نوشیدنی استفاده میکنند، تحقیقات فراوانی در
این خصوص صورت گرفته و در هیچ مقاله معتبری سرطان‌زایی و مضرات چای مطرح
نشده است.»
طرز دم کردن
چای صحیح این است که مقداری چای خشک در قوری ریخته و آب جوش به آن اضافه
شود همچنین به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه روی شعله غیرمستقیم قرار گیرد تا به
آرامی دم بکشد.هر چه چای تازه دم‌تر باشد، خوش بو و خوش طعم‌تر است و هر
چه بماند، مواد تلخ آن بیشتر شده و بو و مزه آن را تغییر میدهد البته
چای هرچه مانده‌تر باشد، خاصیت رفع کننده خستگی آن کاهش پیدا میکند چون
کافئین آزاد شده با دیگر مواد ترکیب شده و خاصیت خود را از دست
میدهد.افراد باید از مصرف چای داغ پرهیز کنند به دلیل اینکه موجب بروز
سرطان میشود و بررسی‌ها نیز نشان داده است افرادی که چای بسیار داغ
می‌‌خورند، بروز سرطان در آنها بیشتر است همچنین چای به دلیل داشتن انواع
تانن، ضد باکتری و ضد ویروس است.
